Sri Lanka, my dreaming paradise in reality!

Na een vermoeiende nacht en vlucht zette ik op 18 februari in de ochtend weer voet op Sri Lankeese bodem!! Mmmmm, terug in het land van de palmbomen, meteen voelde het weer goed aan.

Ik genoot meteen volop van de dingen rondom me, ook op de trein, een familie die constant mijn aandacht wilde terwijl ik stikkapot was..even doorbijten.
Tegen de middag was ik weer in Hikkaduwa, Sirry zijn plaats was volzet, maar dat wist ik, en moest dus even in een andere plek slapen, ook wel aan het strand maar niet zo relaxed als bij Richard's son. Meteen was het weer surfen geblazen..mmm, heerlijk weer terug te te zijn in het oh zo warme tropische en heldere water, met de schildpadden! Echt de max, gewoonweg paradise!!

Na een paar dagen besloot ik mijn missie van enkele maanden geleden verder te zetten...de beklimming van Adam's Peak.Ik wilde niet teveel van het beachgebeuren missen en vertrok vroeg in de ochtend met de trein naar Colombo. Vervolgens nog eens een trein naar Hatton, wat zo prachtig was, en daarna de bus naar Dailhouse waar ik tegen 18u aankwam. Toen ik uitstapte kwam ik Hanna en Tack tegen, een Engelse en een mix-Amerikaan, die elkaar de dag ervoor hadden leren kennen. Met Hanna deelde ik een kamer, het was maar voor een paar uurtjes want om 01.45u ging onze wekker... Yep, Adams Peak was on!! Het was een prachtige nacht, open hemel, sterren die schitterde, een verkoelende wind door het kleine dorpje blies, muziek die misterieus klonk en de top van Adam, Adams Peak dus. Gewoon al het zicht vanaf het dorp naar de top was al spectaculair om te zien, allemaal kleine lichtjes,het verlichte pad dus naar de top.
Na een thee gedronken te hebben begonnen we aan de walk..Regelmatig kwamen we lokale mensen tegen die af of op gingen, maar respect voor hen!! Deze mensen, pelgrims, deden de tocht op hun blote voeten.
Na 1.5u wandelen maakte we een eerste stop waarbij we het ijskoud kregen, tja, van inspanningen krijg je het warm, maar met de koude wind erbij koel je enorm snel af. Dus gogogooooo... Na 2.5u kwamen we al aan de top..tevroeg dus.. Toch overal lagen er mensen te slapen en zich te beschutten tegen de wind en de kou.. Wij daalden terug af naar de eerste theeplaats om daar wat te schuilen voor de wind en koude. Ok, zo echt koud was het nu ook niet, maar in de bergen is het echt wel kil 's nachts!

Tegen 05.40 zag ik dat er licht aan het komen was en maakten we dat we als de bliksem op de top waren.
Het zien van een sunrise is toch altijd heel speciaal vind ik, en zeker in de bergen,en zeker op deze plaats! Iedereen was stil toen de zon hoger en hoger kwam en plots verscheen boven de bergtoppen!! Wooowww!!!

Na wat foto's genomen te hebben en genoten van het uitzicht besloten we terug af te dalen, ik nam afscheid van de twee want ik had besloten om via een andere weg af te dalen. Ik nam de oudste en meer afwisselende, zeg maar avontuurlijkere, weg naar Ratnapura... Jaja, Ratnapura, daar waar ik enkele maanden geleden ook was beland, dat beloofde!

De afdaling was schitterend, ook weer niet met woorden te beschrijven van alles van je ziet. Van een naaldbomenbos daal je af in het rainforest en daarna kom je in de jungle. Ik kwam regelmatig lokale tegen die steeds vanalles wilde weten van me en natuurlijk een foto wilde, in het begin leuk, maar na een tijdje wil je gewoon je pad voortzetten. En toen, toen hoorde ik gebrul..jep, apen, en vlak boven mijn kop! Ze kwamen zo dicht dat ik wel even een stap achteruit zette want met wilde apen weet je maar nooit!
En ja, dan gebeurde het..nee, de apen lieten me met rust, soort kent soort he, maar bij het verderzetten van de afdaling kreeg ik enorme pijn in mijn kmien. Afgelopen zomer heb ik er ook even mee zitten te sukkelen maar dat het nu ineens opkwan daar had ik niet op zitten te wachten. Nog 3 km moest ik afdalen, en een pad was het niet, alleen maar trappen en trappen.. Afgezien heb ik, maar echt afgezien, ik kon geen stap voorwaarts zetten en moest heel de tijd zijwaarts afdalen. Ik voelde me echt een oude doos, versleten, en moest mezelf pushen om het einde te halen. Toch, het was een megaprachtige afdaling!!

Tegen 12.30u zat ik alweer op de bus richting het busstation van Ratnapura. Mijn knien deden ongeloofelijk veel pijn en mijn benen kon ik niet strekken in die propvolle bussen, maar geluk dat ik nog de sri lankeese balsem had gekregen van de locals die me zagen kreupelen bij het nemen van de eerste bus.
Van Ratnapur naar Colombo en daarna de bus naar Hikkaduwa, ik voelde me zo vuil en was stikkapot en moest nog een slaapplaats vinden, het was 21.30u.. Het eerste het beste ging ik binnen, het kon me geen bal interesseren hoe of wat, dat ik maar een bed en een douche had. Ik was net ingedommeld en schrok wakker van jawel, de trein die op 5 meter van mijn raam passeerde...
Al bij al had ik toch goed geslapen die nacht.
De volgende ochtend was mijn kamer vrij bij Richard's son!! Jep, eindelijk back!! Eindelijk terug chillen en surfen!!

Meteen maakte ik kennis met enkele Aussie's die er een paar weken verblijven, supercoole mensen, echt zo nice. Ross is 1 van hen, een rotversleten surfer. Met hem zit ik elke dag te tetteren en doen we samen wat dingen, surfen, rondtoeren met de scooter, thee drinken, ...

Sinds ik weer aan het strand ben is het alleen maar surfen en surfen en surfen, maar toch, de afgelopen week was er een enorme grote swell die enkele dagen aanhield. Twas echt zo groot dat er zelfs geen kat in het water lag. Samen met Ross ben ik Benny's dan maar gaan surfen, wat op zich wel redelijk leek. Toch, mja..dikke sets kwamen binnen, zelf Ross vond het echt Big, en als hij dat al big vindt... Daarom stonden er waarschijnlijk zoveel mensen aan de kant, enkel twee gekken in het water die af en toe verdwenen onder de golven.
Na een paar dagen minder de de swell en kon er weer vlak voor de plaats en op de point gesurft worden, regelmatig kwamen er nog wel dikke sets binnen. en dan pikte de swell weer op en dan dropte het weer down, echt raar, je moest je timing kiezen en de sets tellen.
Goede golven heb ik zeker en vast gesurft! De laatste dagen in het echt heaven, clean en perfect!

Helaas aan alle goede dingen komt een einde...mmm..morgen nog 1 dag genieten van dit heerlijke tropische paradijs en dan in de nacht neem ik de localbus (jaja, het avontuur is nog niet gedaan!) naar Colombo en zondagmorgen 10.30u Sri Lankan time, vlieg ik weer terug..home...
Home sweet home!!

Toch, een einde is weer een begin van iets nieuws!! Daar kijk ik alweer naar uit. Dat ik het ga missen,tja, daar ben ik wel zeker van, na bijna 4 maanden alleen maar palmbomen gezien te hebben, tropisch water, de natuur, het aardse paradijs, al de mensen die ik hen leren kennen, pffffwwwwooaaa!! Genoeg dingen te doen nog voor het eerst!
Daarnet nog een goed gesprek gehad met een andere Ross, een engelsman die in onze plek logeert.
Reizen is leren zei hij,en never give up learning. Het leven is te kort om na te denken, geniet van elk moment en leef!!

En dat heb ik weer gedaan de laatste maanden, leren leven en genieten van de kleine dingen, ook al was het soms emotioneel moeilijk door bepaalde dingen, deze trip pakken ze me niet meer af, het was echt "LIVING MY DREAM!"

Tot snel
Dikke tropische kus
Sofie x