Adios my almost paradise..

Yep, The tropical honeymoon is over...

15 januari, deze keer weer in de sneeuw vertrokken vanuit Brussel, 't had die nacht goed gesneeuw waardoor ik uit veiligheidswege met de trein naar de aeropuerto ben gegaan.. Via Philadelphia, korte nightstop in Houston, kwam ik 16 januari weer aan in mijn surfer heaven.

De dagen vlogen voorbij...met al de mooie momenten die ik nooit zal vergeten.
De lokale 'toro fiestas' in Nosara waar we met heel de Belgische crew aanwezig waren..De motocross op zondag waar Niek en ik onder het stof hingen...

Over stof gesproken; door de zomer hier, droogseizoen, is alles bedekt met n dikke laag stof. In plaats van mooie groene natuur is het nu een dorre bruine bende.

Toch, het zuiden van Costa Rica heeft echt nog wel serieus wat groen in petto deze tijd. Het klimaat is hier totaal anders dan in de provincie Guanacaste, dit door de wind en de bergen neem ik aan..moet ik toch is ff onderzoeken..
Swat, Jaren geleden was het dat ik nog eens daar ben geweest, 'let's go on a roadtrip' zei Ian me. Aangezien hij geen spaans praat en het land niet kent, was ik de ideale gids voor hem.
Samen met Ocean, zijn hond, de 2 Belgjes Lisa en Jasper, vertrokken we met een goed gelade kleine matchbox-jeep naar Dominical, onze eerste halte. Wat vroeger zo'n chille surfplek was, is nu ook weer veranderd; een stank om van weg te lopen.
Dat hebben we dan ook de dag erna meteen gedaan. Lisa en Jasper gingen verder met hun trip naar Panama. Ian en ik on the road op zoek naar een chille plek, effe weg van alles. Zo kwamen we, ergens halverwege Dominical en Uvita, Bob tegen. Hij is de eigenaar van the roadhouse, een typisch Amerikaans houten bar/resto met jawel; mega lekkere hamburgers, cuba-libre's en of course country live music!
Uiteindelijk waren we gelogeerd bij Cristal Ballena, een prachtig hotel op de hill, overlooking the ocean, en een zwembad om waaw tegen te zeggen.

Na een avondbezoek aan Bob, zijn we de volgende dag verder gereden tot aan de grens met Panama. Nee, deze keer geen boardercrossing maar een weg die ons naar Pavones bracht. Deze plaats is bekend voor wereld's twee langste linkse golf. En oeffff... Het is hier nog steeds zo chill. Natuurlijk zijn er nog dingen bijgekomen in de loop van 11jaar, maar een drukte was hier niet te vinden. Misschien omdat er niet veel golven waren?! Pienso que si!
Anyway, Punta Banco is op enkele kilometers hier vandaan, en hier stopt costa rica dan ook echt. Geen wegen meer, enkel een heuvel met vanboven een bizare yoga farm, en beneden de rancho van enkele Nederlanders.
Weer eens verbleven we in een klein prive paradijsje; La riviera, een prive domeintje met 5 kleine huisjes omgeven door een prachtige oh zo groene tropische tuin.

Na twee nachten besloten we om in 1 keer door te rijden naar MalPais, Santa Teresa. Een bekende surfplek die helaas serieus gegroeid is tot een drukte met veel stof en zo crowded.. We noemde het de getho, wat er zich beneden afspeelde. Weer maar eens zaten we in een prachtig plaatsje net op de flank van een heuvel; Casa Marbella.
Ook hier wonen weer een deel Belgen, dus een bezoekje waard aan de Belgische bakkerij, een enkele surfsessie's met Sara en co. De pizza avond aan hun zwembad kan ik ook weer niet vergeten, zo relaxed gezellig.
Na een week on the road te zijn kwamen we weer aan in sweet sweet Guiones.

Ian nodigde me uit voor een onvergetelijke sunset en avond; paardrijden on the beach! Net voor sunset vertrokken naar Playa Garza. Daar gestopt voor ne frissen Silveren Imperial! Over het strand, onder een volle maan gingen we in gallop! Waaw!! En ik die nog nooit paard gereden had... :-) Tumtum en ik voelden elkaar meteen aan.

L'Aqua Viva werd mijn secret hideaway.' Twerd met te veel in de hostel, te druk, veel lawaai en kabaal. Ettelijke relaxte chill sessie's aan het zwembad van dit vrij onbekend tropisch klein resortje. Meestal was ik er alleen, soms omringd door de andere Belgen.

De surfsessie's met Niek, waar ik dikwijls plat ging van het lachen..die zal ik zeker missen!! 'De oude man en de zee'..het nummer vanop ons surfboard! Ons gezaag en klagerij over de golven, de wind, de mensen..haha, en toch zal ik het enorm missen..

De golven waren dit jaar niet echt wat ik had verwacht. Misschien komt het door de aardbeving afgelopen september? Men zegt dat het strand een meter omhoog is gekomen..en dit zou n oorzaak kunnen zijn voor mindere golven...
Ook niet veel swell hebben we gehad de afgelopen maanden, en dan ook al het volk dat dit jaar in het water ligt, zooooveeeeel crowds...djeezes je zou voor minder zagen dat er weer een beginner in je golf ergens hangt die niet weet wat te doen!! Damnnn!! 'Respect your level and the ocean' vertelde ik steeds tegen mijn leerlingen..

Dat surfen een hype is geworden is hier dus echt te merken..en helaas, dit gaat ten koste van mijn paradise..Playa Guiones, mijn surfer's heaven, wat ik altijd zei, is niet meer wat het is..helaas.. 11 jaar geleden viel ik in love voor dit strand met zijn mega goede golven.. Vandaag de dag zo crowded en gevaarlijk door mensen die niet weten met wat ze bezig zijn...

Achja, te drukke sunset surfsessie's meed ik dan maar met n drankje in de hand in 'la pinta' op playa Pelada. Verschillende uren zat ik met Niek, haha, ons bootje op't strand, dé plek voor de sunset, met op de achtergrond wat muziek van Olga's; de bar op het strand waar de locals met n pint aan de toog hangen, het pure dus..het pure leven is hier nog iets te vinden terwijl Guiones het Knokke van Costa Rica is geworden.. :-(

Vrijdagmiddag 15u sta ik weer op Belgische bodem...raar..en toch ben ik ergens wel heel blij weer daar te zijn 3 maand in een hostel is echt genoeg. Ook de crowds in het water.. Maar toch zal ik ze wel ergens missen!

Time to move on dus!! Mijn volgende bestemming is al geprikt.. :-)
Maar eerst van de Belgische zomer genieten! Hopelijk wordt het weer 1tje bij Thomas Cook...vamos a ver!!

Hasta la vista Guiones!!

Happy life, en vooral; geniet van de dingen die je doet, waar je ook bent! :-)

Sofie
xxx