In het spoor van de Inca's
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sofie
15 Februari 2009 | Peru, Puno
Gho, waar nu weer beginnen! Ben momenteel in mijn mega energie bui en kan wel springen dansen zingen, kortom, ik ben happy!
Maar daar ga ik het nu niet echt over hebben.. Ik zal het maar beter houden bij de dingen die ik gedaan heb de afgelopen week..en wat voor dingen!!
Vanuit Lima ben ik vertrokken richting Pisco. Dit is een stad, dorp, dat bekent staat voor zijn 'Pisco', een heel lekker gevaarlijk drankje.
In Pisco werd ik ergens gedropt en een cafebaas stuurde me verder op pad richting mijn bestemming Paracas.
Uiteindelijk ging alles vlot en wel, toch geen ene toerist te zien in mijn omgeving, 'yess, eindelijk'.
In Paracas was er meer toerisme, meteen als je de bus uistapt springen ze al op je om tripjes te verkopen. 'No Gracias', ik ging eerst een koffie drinken. Na 20 min zat ik al op een boot richting de eilanden. Paracas bestaat uit een paar eilanden wat natuurreservaten zijn. Ik wist eigenlijk niet wat ik mocht verwachten. Ik vond het de max in dat bootje te zitten met een lekker zonnetje erbij. Heerlijk!
Bij het naderen van de eilanden zag ik zwarte plekken in de lucht en op het eiland, niet de irritatie van mijn ogen, maar het waren allemaal beesten!! Zoveel vogels had ik nog nooit bij elkaar gezien! En jaja, ook nog schattige pinguins en dikke vette zeeleeuwen! Echt zo ongeloofelijk mooi.
Na een twee uur stond ik weer op land en besloot door te gaan naar Huacachina, dit is een oasis omringd met zandduinen waar je kan sandboarden. Toen ik wilde inchecken in het hotel vroeg men of ik meteen wilde gaan sandboarden. Ik was wel al n beetje moe maar dit belette me niet om te boarden.
Met 9 personen in een buggy scheurden we door de zandduinen, amaj het ging echt ne gang! Ik had het er eerst niet echt mee, zo snel, maar echt kicken.
Het sandboarden op zich was ook een unieke belevenis. Ik gebruikte een hout kort boardje om zo de duin af te glijden. Toch, ik denk met een echt snowboard en boots ga je echt hard.
Ik ontmoette Silviana en Pablo, een Argentijns koppeltje dat ik ook in Lima had gezien. Ze hadden dezelfde route in gedachte en vertrokken nog die avond naar Arequipa. En Fietje, die ging gewoon mee! Geen overnachting dus in de party oasis van Huacachina maar wel n busrit van 10 uur. 'S nachts een paar keer stilgevallen, niet moeten duwen, en uiteindelijk is het een ritje geworden van 15uur. Pfffffff...
Vanuit Arequipa zijn we de dag nadien richting de Colca Canyon gegaan. Het is wereld's diepste canyon waar je oog in oog kan komen te staan met de condors.
We hielden eerst een stop in Chivay, een dorpje gelegen op +/- 3600m. De hoogte was al meteen merkbaar, korte adem en een snel kloppend hart. Om dit alles een beetje te verzachten kregen we een thee aangeboden gemaakt met coca-bladeren. Meteen ook coca snoepjes gekocht!
Onze busrit ging verder naar Cabanaconde, bij aankomst was er een megafeest te doen op het plein. Carnaval wordt echt hard gevierd in de bergen. De mensen gaan uit hun dak, vrouwen beginnen 's morgens al te drinken en staan te dansen op de plaza de Armas. Dit is een heel kleurrijk gebeuren, iedereen is er gekleed in de stijl van de regio. Elke regio heeft immers zijn eigen typische verschillende klerendracht, prachtig!
De dag nadien werden we beloond met een prachtig zicht op de canyon en jawel, met condors in de lucht! Ook weer zo speciaal zoiets te kunnen zien.
Onze wandeling ging naar de oasis beneden in de canyon. Na 7uur wandelen kwamer we eindelijk uitgeput aan, maar zo tevreden. Zulke prachtige zichten gezien.
Ik sliep in een hutje, het bed stond op houten palen, een rieten dak boven mijn hoofd en het geluid van een riviertje net naast mijn hutje.
Om terug te gaan is het klimmen uiteraard, toch is het een serieuze niet te onderschatte trip. Ik vond het een hele uitdaging maar mijn amigos besloten de trip te doen per mula, dit is een kruising tussen een paard en een ezel. Zelf had ik nog nooit op zo'n beest gezeten, laat staan een beklimming ermee te maken.
Met een kloppend hart vertrok ik op de rug van 'Chaco', zo noemde mijn beestje.
Wat ik tijdens die trip gezien heb is echt met geen woorden te omschrijven. Ik vond het ook weer een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gedaan.
Ook hoe ik zag hoe de lokale mensen zo hard van hun beest afhangen. Er bestaat daar geen auto, de mensen gaan te voet op sleffers, dragen kilo's op hun rug, lopen daarbij nog eens naast hun dier..wat een conditie hebben die mensen!
Raar maar waar, uitgeput kwamen we weer boven bij het dorp van Cabanaconde. Na de lunch gingen we naar Virgen del Carmen, een hostel waar ik voordien ook had geslapen. Een lekkere warme douche en bed in!
6.00u ging de wekker weer om de bus te nemen naar Arequipa. Deze weg is ook weer zo prachtig, zelfs sneeuw hebben we gehad onderweg!
Diezelfde avond nog gingen we vanuit Arequipa verder met een nachtbus naar Puno. Die rit zal ik zeker niet vergeten..
Net iets voor aankomst was ik even ingedommeld en plots voelde ik iets raars. Ik zat onderaan in een dubbeldekker met 9 mensen in mijn compartiment. Ik deed mijn ogen open, het was wel pikkedonker maar toch zag ik die donkere man op de grond naast me liggen terwijl hij in mijn tas zat! Ik verschoot serieus en begon er gewoon op los te slagen en heel de bus wakker te schreeuwen. Wat was met dat een ervaring. Uiteindelijk na alles gecontroleerd te hebben bleek dat hij net aan het begin was van zijn poging om me te bestelen.
Met een raar en moe gevoel aangekomen in Puno en meteen een hostel binnengedoken om even een dutje te doen.
Puno is gelegen aan het Titicaca meer, dit is het hoogst gelegen bewoonde meer ter wereld.
Vandaag, 15 februari, hebben we een dagtripje gemaakt naar twee eilanden. Het bekendste van al; de drijvende eilanden van riet gemaakt. Ook weer zoiets speciaal en uniek. Het andere eiland Taquile was totaal anders maar zo bijzonder door de mensen die er wonen.
Tegen zonsondergang waren we terug en meteen kaartjes op de kop kunnen tikken voor onze busrit naar Cusco.
Morgenvroeg 7.10u gaan we weer op pad!
Deze keer weer een stap dichter bij Machu Picchu, het hart van de Inca's..
Liefs,
Sofie
Ondertss staan de fotos van het vorige verhaal erop. Voor dit verhaal kan het nog even duren..sorryyy...
Maar daar ga ik het nu niet echt over hebben.. Ik zal het maar beter houden bij de dingen die ik gedaan heb de afgelopen week..en wat voor dingen!!
Vanuit Lima ben ik vertrokken richting Pisco. Dit is een stad, dorp, dat bekent staat voor zijn 'Pisco', een heel lekker gevaarlijk drankje.
In Pisco werd ik ergens gedropt en een cafebaas stuurde me verder op pad richting mijn bestemming Paracas.
Uiteindelijk ging alles vlot en wel, toch geen ene toerist te zien in mijn omgeving, 'yess, eindelijk'.
In Paracas was er meer toerisme, meteen als je de bus uistapt springen ze al op je om tripjes te verkopen. 'No Gracias', ik ging eerst een koffie drinken. Na 20 min zat ik al op een boot richting de eilanden. Paracas bestaat uit een paar eilanden wat natuurreservaten zijn. Ik wist eigenlijk niet wat ik mocht verwachten. Ik vond het de max in dat bootje te zitten met een lekker zonnetje erbij. Heerlijk!
Bij het naderen van de eilanden zag ik zwarte plekken in de lucht en op het eiland, niet de irritatie van mijn ogen, maar het waren allemaal beesten!! Zoveel vogels had ik nog nooit bij elkaar gezien! En jaja, ook nog schattige pinguins en dikke vette zeeleeuwen! Echt zo ongeloofelijk mooi.
Na een twee uur stond ik weer op land en besloot door te gaan naar Huacachina, dit is een oasis omringd met zandduinen waar je kan sandboarden. Toen ik wilde inchecken in het hotel vroeg men of ik meteen wilde gaan sandboarden. Ik was wel al n beetje moe maar dit belette me niet om te boarden.
Met 9 personen in een buggy scheurden we door de zandduinen, amaj het ging echt ne gang! Ik had het er eerst niet echt mee, zo snel, maar echt kicken.
Het sandboarden op zich was ook een unieke belevenis. Ik gebruikte een hout kort boardje om zo de duin af te glijden. Toch, ik denk met een echt snowboard en boots ga je echt hard.
Ik ontmoette Silviana en Pablo, een Argentijns koppeltje dat ik ook in Lima had gezien. Ze hadden dezelfde route in gedachte en vertrokken nog die avond naar Arequipa. En Fietje, die ging gewoon mee! Geen overnachting dus in de party oasis van Huacachina maar wel n busrit van 10 uur. 'S nachts een paar keer stilgevallen, niet moeten duwen, en uiteindelijk is het een ritje geworden van 15uur. Pfffffff...
Vanuit Arequipa zijn we de dag nadien richting de Colca Canyon gegaan. Het is wereld's diepste canyon waar je oog in oog kan komen te staan met de condors.
We hielden eerst een stop in Chivay, een dorpje gelegen op +/- 3600m. De hoogte was al meteen merkbaar, korte adem en een snel kloppend hart. Om dit alles een beetje te verzachten kregen we een thee aangeboden gemaakt met coca-bladeren. Meteen ook coca snoepjes gekocht!
Onze busrit ging verder naar Cabanaconde, bij aankomst was er een megafeest te doen op het plein. Carnaval wordt echt hard gevierd in de bergen. De mensen gaan uit hun dak, vrouwen beginnen 's morgens al te drinken en staan te dansen op de plaza de Armas. Dit is een heel kleurrijk gebeuren, iedereen is er gekleed in de stijl van de regio. Elke regio heeft immers zijn eigen typische verschillende klerendracht, prachtig!
De dag nadien werden we beloond met een prachtig zicht op de canyon en jawel, met condors in de lucht! Ook weer zo speciaal zoiets te kunnen zien.
Onze wandeling ging naar de oasis beneden in de canyon. Na 7uur wandelen kwamer we eindelijk uitgeput aan, maar zo tevreden. Zulke prachtige zichten gezien.
Ik sliep in een hutje, het bed stond op houten palen, een rieten dak boven mijn hoofd en het geluid van een riviertje net naast mijn hutje.
Om terug te gaan is het klimmen uiteraard, toch is het een serieuze niet te onderschatte trip. Ik vond het een hele uitdaging maar mijn amigos besloten de trip te doen per mula, dit is een kruising tussen een paard en een ezel. Zelf had ik nog nooit op zo'n beest gezeten, laat staan een beklimming ermee te maken.
Met een kloppend hart vertrok ik op de rug van 'Chaco', zo noemde mijn beestje.
Wat ik tijdens die trip gezien heb is echt met geen woorden te omschrijven. Ik vond het ook weer een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gedaan.
Ook hoe ik zag hoe de lokale mensen zo hard van hun beest afhangen. Er bestaat daar geen auto, de mensen gaan te voet op sleffers, dragen kilo's op hun rug, lopen daarbij nog eens naast hun dier..wat een conditie hebben die mensen!
Raar maar waar, uitgeput kwamen we weer boven bij het dorp van Cabanaconde. Na de lunch gingen we naar Virgen del Carmen, een hostel waar ik voordien ook had geslapen. Een lekkere warme douche en bed in!
6.00u ging de wekker weer om de bus te nemen naar Arequipa. Deze weg is ook weer zo prachtig, zelfs sneeuw hebben we gehad onderweg!
Diezelfde avond nog gingen we vanuit Arequipa verder met een nachtbus naar Puno. Die rit zal ik zeker niet vergeten..
Net iets voor aankomst was ik even ingedommeld en plots voelde ik iets raars. Ik zat onderaan in een dubbeldekker met 9 mensen in mijn compartiment. Ik deed mijn ogen open, het was wel pikkedonker maar toch zag ik die donkere man op de grond naast me liggen terwijl hij in mijn tas zat! Ik verschoot serieus en begon er gewoon op los te slagen en heel de bus wakker te schreeuwen. Wat was met dat een ervaring. Uiteindelijk na alles gecontroleerd te hebben bleek dat hij net aan het begin was van zijn poging om me te bestelen.
Met een raar en moe gevoel aangekomen in Puno en meteen een hostel binnengedoken om even een dutje te doen.
Puno is gelegen aan het Titicaca meer, dit is het hoogst gelegen bewoonde meer ter wereld.
Vandaag, 15 februari, hebben we een dagtripje gemaakt naar twee eilanden. Het bekendste van al; de drijvende eilanden van riet gemaakt. Ook weer zoiets speciaal en uniek. Het andere eiland Taquile was totaal anders maar zo bijzonder door de mensen die er wonen.
Tegen zonsondergang waren we terug en meteen kaartjes op de kop kunnen tikken voor onze busrit naar Cusco.
Morgenvroeg 7.10u gaan we weer op pad!
Deze keer weer een stap dichter bij Machu Picchu, het hart van de Inca's..
Liefs,
Sofie
Ondertss staan de fotos van het vorige verhaal erop. Voor dit verhaal kan het nog even duren..sorryyy...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
