3 Countries in 12 hours!! Nica-Honduras-El Salvdor

Ja hoor, here we are again!! En zoals usual; 'waar moet ik nu weer gaan beginnen..?!' :-)

Wel, ik was ergens in Nicaragua, Bij Camping Matilda, playa Maderas... Een prachtige omgeving, een baai en de golven op wandelafstand. Matilda's place is zo chill..op het strand, hangmatten overal, kleine doghouse-jes, een soort van betonnen tentje, normalere kamers, camingarea,... Voor elk wat wils dus.
Toch ten opzichte van enkele jaren geleden is deze plaats ook weer veranderd. Er is zelfs een klein restaurantje bijgekomen op de beach, gezellig, maar ik verkies nog steeds te koken op een vuurtje van hout waar je zelf het hout voor moet gaan sprokkelen in de dag als je niets te doen hebt. Tja, veel buiten surfen en chillen is er echt niet te doen. We hadden geprobeerd om een soort van vislijn te maken, heel primitief met een stokje en een paar haken aan een draad..toch, het getij en de golven zaten niet echt mee, dus no Fish for dinner, damnnn!!
De golven waren in het begin vrij ok, maar helaas, deze spot is ook zo hard veranderd, momenteel zit er zoveel volk in het water dat het een soort labyrint is waar je door moet surfen. So Crowded!! Vroeger lag er een man of 10 in het water, en nu..zonder te overdrijven, een 60-tal.. :-((
'smorgens tegen 6 uur lagen we meestal in het water, een klein uurtje nadien begon the crowd te komen en was de fun er wel wat af. Regelmatig gingen Bart en ik naar San Juan del Sur, het dichste bewoonde dorp waar er proviand te vinden valt. zonder rentacar weliswaar, maar deze keer gewoon al liftend. Meestal stopt de eerste coche, maar dan heb je al wel een tijdje moeten wandelen. Achja, beetje beweging kan geen kwaad he!! Eten in de local market, inkopen doen en dan het bruggetje over, waar vroeger een bootje lag, en dan al liftend terug, wat veel sneller gaat als heen!
Terug aan de playa..het getij was meestal perfect in de namiddag die week, dus bikini aan, board nemen en hopla in de golven. en ook raar maar waar, het water is hier zelfs zo koud geweest dat ik blij was dat ik een neoprene-top bij had, anders was ik helemaal een ijsklonter geworden. Het koude water komt door de stroming en ook de sterke off-shore zorgt er dan ook nog eens voor dat je lichaam de zon niet echt kan opnemen. Klagen klagen..haha, surfen is toch zoooo frustrerend!!
:-)

Oja, nog een accidento heb ik ook nog voorgehad, maar mijn eigen schuld, dat komt ervan als je fun hebt! In het water leerde ik Walter kennen, een Rasta-Guatamalaan die in Canada woont, met hem lag ik regelmatig samen op een point. en die avond-sessie was zooo leuk totdat.mja..'boemshakkelang'. We waren al de tijd ervoor samen golven aan het nemen, dus indroppen noemt dat, maar met toestemming van elkaar. En die ene golf was net iets 'te' waardoor walter zijn board tegen de mijne ging, en recht met zijn vinnen in mijn rail...kaput! Ik maar lachen, en ocharme Walter was er niet goed van! 'I will pay it, I will pay it!', en ikke maar nee nee zeggen. De dag erop naar Juan Carlos, een local die net boven playa maderas een klein hutje heeft waar hij dingrepair doet en board verhuurt. '25$'..jaaaa daaaaaag, dacht ik bijmezelf, '10$ is the price' en het was ineens ok! Natuurlijk ook door het feit dat Luis en Audre der net stonden, die hadden 2 boards van hem gekocht en hadden al gezegd dat hun amiga ging komen..

Ik dacht dat ik al had gezegd dat ik Audre was tegengekomen hier, een franse Belgische die ik in Marokko had leren kennen. Zij woont nu al een paar jaar in Peniche, Portugal. Misschien is dit wel the place voor de zomer als ik niet terug aan de slag kan bij Thomas Cook.. een goedkoop appartementje, een fiets erbij, en surfen welke golf je maar wilt. Toch..koud water...brrr, ik verkies liever een bikini dan een wetsuite.. Achja, verwend zekers?! Maar ja, de zomer, daar zijn we nog niet en ben benieuwd wat er allemaal gaat komen op mijn pad!

swat, na een weekje maderas, en al de swell reports gecheckt te hebben, besloten we te moven naar een andere locatie. Vorige zondag, de 15de, zijn we vertrokken richting Playa Gigante..dit was het plan.. En ja, van plannen komt niks in huis, we zaten nog maar net op de shuttle van Maderas naar San Juan, dat we ineens besloten om toch meer noord te gaan, dan zijn we dichter bij El Salvador en Mexico eventueel..

Van Rivas naar Managua, daarna naar Leon en vandaar naar Playa Penitas. Een hele avontuurlijke trip weeral. We verbleven bij een B&B voor 15$, op zich een redelijke oke prijs, en het was een safe en mooie plaats, recht voor de golven die niet braken.. Haha! Zaten we daar!! De dag nadien gaan sightseeingen en wat cultuur opsnuiven in Leon, wat best een leuke stad is, nouja, groot dorp zou ik zeggen. Die avond gingen we weer ons plan even bezien..surfforecasts raad gepleegd en de swell zou naar El Salvador gaan.. 'Vamos!'

De volgende dag vertrokken we tegen een uur of 8, ons idee was al liftend naar de grens van Honduras gaan. Al snel kregen we een lift aangeboden die ons dropte ergens op een hoekje in Leon. Van daar moesten we naar de 'salida' van Leon, de grote baan die naar de grens gaat. even stonden we te koekeloeren om te kijken hoe we naar die salida gaan toen plots...Walter stopte! Walter was de taxichauffeur die ons naar Penitas had gebracht. Deze wilde ons een gratis lift geven naar de exit van de stad maar hij moest even nog iets anders doen. Vervolgens nam hij ons al mee naar zijn huis. Daar aangekomen maakten we kennis met zijn schoenmoeder en zijn vrouw die een kapsalon vooraan in het huis. Aangezien we toch moesten wachten liet Bart nog snel zijn haar even doen. Walter kwam en dropte ons aan onze volgende lifthalte, vlak bij een busstation, maar die daar deden we niet aan mee. Al snel kregen we een lift van een vriendelijke senor die ons een heel stuk verder meenam richting Chinandega. Daar stonden we dan weer te wachten in de bakkende zon tot we aan de babbel geraakte met enkele mannetjes die er hun wagen stonden te repareren. En ja, zij namen ons dan weer een eindje verder mee. Bijna aan de grens dropte ze ons, en hier kwam net een bus aan waar we dan maar snel opstapten, zover was het ook niet meer. Eenmaal aan de grens werden we in een soort van fietstuktuk gedropt die ons de grens overbracht. Stempels geregeld en dan oja, nog even geld wisselen..dit hadden we beter moeten inschatten want hier zijn we toch wel een beetje in het zak gezet met de wisselkoers.. Achja, zo erg was het nu ook weer niet.
Dan in Honduras een minibusje genomen tot Choluteca en vandaar weer een andere bus naar de grens van El Salvador. De oversteek aan deze grens was vrij simpel en rustig. Bus op richting San Miguel waar we de nacht moesten doorbrengen aangezien er geen verbinding meer was naar de Playa. Toch San Miguel bij dark is ook niet echt aan te raden..beetje vaag en dus verkozen we maar om in ons kamer te blijven tot de volgende dag.

's Morgens nog snel even naar de 'cajero' om geld af te halen, en de bus op naar Las Flores. Aangekomen in Playa Cuco en vandaar een pick-up genomen naar de plaats waar we heen wilden gaan. 'Si si, hay un pueblo por aca'... We reden met de pick-up een weggetje af en ineens stonden we met de wagen op het strand. 'Aqui es'.. 'Mja, waar is het dorpje?'.. Genen pueblo maar wel een strandje vlak aan de point. De kamers zijn heeel basic, twee bedden, overal beton, een dak boven ons hoofd, hangmatten buiten, palmbomen,..meer moeten we niet hebben!! Snel even terug naar het dorp voor wat eten en drinken in te slagen en terug naar ons vrij verlaten strandje.

Op zich is het hier eigenlijk wel een ideale plek, vlak aan de surf en op wandelafstand bij laagtij naar het dorpje. Die avond nog snel een eerste surfsessie, enkel 5 Brazilianen in het water die natuurlijk serieus een het rippen waren, maar toch slaagde ik erin enkele golfjes te scoren. Vandaag, donderdag 19 januari..de ochtendsessie zit er al op, fijne kleine golfjes..met bijna niemand in het tropisch warme water!! 'Que mas necesitamos?!!'

El Salvador, de bevrijder!! Claro que si!!
Hasta Lluego

Sofie