Van het tropische Mompiche naar de hel van Quito!

Wat een weekje!
Ik was gebleven bij Montanita. Op zich een leuk dorpje om te zien, maar uiteindelijk om er echt lang te blijven??, mmmm..nee dank u! Het is precies eigenlijk allemaal een beetje fake; In Montanita is het elke dag, beter gezegd, elk uur van de dag wel feest. Je moet er echt een rustige plaats vinden wil je er een oog dicht doen.
We dachten het gevonden te hebben, met een eigen hutje voor 5 dollar. Wel vlak naast de baan.. Op zich ok, maar 's nachts kwamen er steeds al de partylui voorbij en 's morgens begon de trafic al heel vroeg. Gevolg, slapeloze nachten en daarbij nog eens onshore wind en kleine swell.
Reden genoeg om het party town gedag te zeggen en de rust terug op te zoeken!

De weg ging naar Mompiche, een strand in het noorden van Ecuador, en het zou tropisch zijn... wat Montanita niet echt was.
We zouden 3 bussen moeten nemen en na +/- 9u zouden we er aan komen.
Wel, op zich ging alles redelijk ok..De bus van 6u maakte me meteen klaarwakker; bij elke put in de weg vloog je wel een 30 cm uit je stoel naar boven. Daarbij nog eens een lawaai, een gerammel van ik weet niet wat, en jawel, Salsa en Merengue muziek ontbrak er ook niet aan! My god!

In plaats van 3 bussen hebben we er 5 moeten nemen. Elke bus had zijn eigen historie wel; bij bus nr 2 konden lokale kleine kinderen niet ophouden met vragen te stellen, dan bus nr 3, tss, nog erger dan bus nr 1. De 4de, tsss, daar voelde ik me nu net toch iets te nauw op het dak met twee venten. Jawel, we zaten op het dak van de bus! Mooi zicht, twee blonde chics vanboven op een bus, welja, dat dachten de hombres daar precies ook.
Om een beetje afstand te creëren, heb ik maar een verhaal uit mijn duimpjes gezogen; Fietje is getrouwd en heeft een kind! haha! Mijn kind is bij mijn ouders, en mijn man zit ook in het buitenland. Mooi toch?!, ik geloof het zelf dadelijk nog.
De laatste bus naar Mompiche hadden we gemist, daar stonden we dan in een verlaten dorpje in den donkere..brrrrr... Toch hadden we al redelijk snel een taxi gevonden. Eerlijk gezegd, echt veilig voelde ik me niet echt. Al bij al kwamen we rond de klok van 20 aan in Mompiche. Na even een discussie met de taximan, belandden we in het sapjesbarretje! Sapjes, wel dat zijn megagoedegezondeverse vruchtensapjes voor 1 a 1.5 $, zooo goed! Mango, Papaya, Piña, Cocos, Melon,...mmmmmmm!!! Die vitamientjes hadden we best verdiend na een tocht van 14u.

De volgdende dag werden we wakker en vanuit ons raam keken we uit recht op de spot, waaw! Mompiche de max!
Meteen had ik al een goed gevoel bij het dorp, lekker tropisch, sapjes, vriendelijke locals, niet veel toeristen, afgelegen van de rest,...
De golven waren redelijk klein gans de week, toch het iets verscholen Playa Negra hebben we ook kunnen surfen, maar echt een boardbreker. Gelukkig zijn onze boards gespaard gebleven.

Mompiche zelf is Ecuador's langste linkse golf, en naar het schijnt de tweede langste linker ter wereld. Jammer dat we kleine golven gehad hebben, maar beter dat dan niets. Ook al was het niet groot, je voelt meteen dat de golf echt zooo goed is. Perfect en lange linkse rides. Mocht je niet van op de point zelf willen vertrekken, kan je steeds ergens kijken of je in de tweede sectie een golf kan scoren. Tochwel, pas op voor de rotsen!
De golven werden kleiner en kleiner, de verveling begon al snel toe te slagen bij Fietje. Dinsdag zijn we dan maar naar het eiland 'Portete' gewandeld. Ook zeker de moeite, het is gewoon een grote coconut-farm! Een lang wit verlaten strand met alleen maar palmbomen en kleine krabbetjes..wie nu eens echt rustig en relaxed wil zitten, wel dit is dan zeker de place to be!
Uiteindelijk hebben we gisteren besloten een plan te maken. Pas volgende week komen er weer golfjes, dus tijd om even andere dingen te doen.
Aapjes en nog wat andere tropische dingen zien!

Vanmorgen de bus genomen richting Quito, de hoofdstad van het land.
Onze tocht begon zoals gewoonlijk met de hardcore salsa en al de verkopers die in de bus komen bij elke 1 seconde stop.
Bij aankomst was het wel even slikken. Sarah merkte bij het verlaten van de bus dat ze bestolen was. Tssss, wat gemeen, gewoon zo onterrecht.Via de achterkant en onderkant van haar stoel hebben ze in haar tas gezeten. Hierin zat een ander klein tasje met haar spulletjes; geld, Visa, camera, Zwisters mes,.. Gewoon weg! En dan sta je daar, zo machteloos. Het klote is dat je er niets meer aan kunt doen. De Visa blokeren en zelfs daar hadden ze al geprobeerd geld af te halen. Na de politie aangifte hebben we ons getracteerd op elks 2 empanadas, dit voor 0.50 cent!

Entonces, onze zak is net gemaakt en klaar voor onze jungle trip!
Morgen richting enkele lagunas, zaterdag richting de bekendste markt van het land in Otavalo, zondag en maandag naar Quilotoa voor een stevige hike en dan dinsdag hopelijk terug up to the beach van Canoa!
Wish us luck!

Un beso,
Sofie