Heaven is a place on earth, and angels exist..

Pffwwwwoooaaaaaaaaa...ik weet niet goed waar ik moet beginnen, ik heb geen woorden genoeg om de dingen te vertellen..

Laten we beginnen bij het begin..de boot...'We zijn gecrashed, gezonken en nu zijn we in de hemel'..zo zou het wel kunnen zijn en in de hemel leven we gewoon verder..dusssssss:

Donderdag 15 december zijn we aangekomen in de haven van Santa Lucia. Wat een raar gevoel 's morgens lichtjes zien van de bewoonde wereld die steeds maar dichter en dichter komen.. de zonsopgang was prachtig die dag. Toen we de haven binnenvaarden, kregen we een getoeter van de ARC finish met fotograaf, echt topgevoel, we made it¡¡¡

Bij aankomst aan wal stond er een local met zijn kruiwagen, gevuld met mjamie mjamieeee cocktails en cerveza op ons te wachten¡ Bovendien kreeg Walid nog een extra fruitkorf met een fles rum die hij aan mij doorgaf.. en natuuuuurlijk moest die fles er meteen aan. Direct zijn we die dag aan het werk gegaan want we wilden 'asap' die boot af en chillen ergens op die antillen. Toch Walid was weer eigenwijs en het werk schoot echter niet op...Egoi en ik waren alleen nog met Walid op de boot, zot worden, maar op een leuke manier, met een extra fles rum en met de waterslang. Je kunt het al raden, zeiknat waren we, niet alleen van de slang maar we lieten ons gewoon naast de boot in het water vallen, pfffff, happy tranquilo life, what else.. Oja, die dag had ik nog heeeeeel ff een fiets geleend van ne local in de haven, 'om even tot het einde van de steiger te gaan en terug'..Niet dus¡¡ Hahaaa, ik voelde me zo vrij op die bike, een smile van santa lucia tot las canarias¡ Heel de jachthaven afgecycled en kon niet stoppen dus besloot om dan maar de surfspot te gaan checken.. Met de fiets, bikini, short en zonder sleffers reed ik langs de grote weg, via een stadje naar de plaats..De max¡¡ Ik was in heaven, zo voelde het wel aan. Dat ik bezien had, tja,..misschien stond het wel in de locale newspaper..'blondie on the bike in bikini'...

De dag nadien besloten we om echt weg te gaan van de boot want het bleef maar duren.

En toen..
Karretje gevonden voor 4 rugzakken en 2 surfbags en liepen zo met zijn 4'en de haven uit... We gingen liften hadden we gezegd, en believe me or not, maar nog geen 2 meter buiten de haven, mijn rug nog maar net half gedraaid en mijn duim die net naar boven ging, stopte er meteen al een pick-up¡¡¡¡ Jihaaaaaa, dit was onze missie, hitchhiken en vanachter in de bak zittenen jawel zo ging het er dus aan toe, en dit op nog geen 5 seconden uit de haven...unbelievable...pfwoaaaa...

David was de naam van onze man die ons naar het eerste, meteen al een topper van een playa, bracht. Helaas geen plaats vrij in het enige stalletje wat er te vinden was. 'Hooo, but I have a friend, maybe we can check out his place'.. Ok dan..en mja...een weg om heel uw lijf de meest totale vibratie te geven, een muur van rotsen, kuilen,...en toen...een niet met woorden te omschrijven panorama baai lag voor ons, met 1 klein houten huisje op de point van de heuvel met uitzicht over de hele baai..

Yes, this is Sule's Place...

pfwoaaaaaaaaa...we konden ons ogen niet geloven... Dit kon niet waar zijn.. Gewoon slapen met de deur open met zicht op zee, de bries die binnenwaait, het geluid van de golven... Nee, we zijn echt wel in Heaven¡¡ Meer en meer zeiden we dat we gezonken waren, dit kon gewoon niet waar zijn... Meteen naar het strandje beneden gegaan..NOOOOO BODY, helemaal voor ons alleen. Kokosnoten plukken en drinken, ravotten in de zee en daarna enkele biertjes en heel de nacht door spice rum voor Fietje. Tot n uur of 3 in de nacht bleef ik met Sule babbelen, het was zo'n prachtige nacht, buiten zitten, op de point van de hill, de sterren overal, en spice rum..en nog ene en nog ene en nog ene..to good to be true¡

David zagen we regelmatig verschijnen, zo waren we ook uitgenodigd op een feestje bij hem thuis, hahahaha, nog steeds zit ik hier te smilen.. Zijn huis had hij leeggemaakt, muziek overal, local food en local drinks..hooo yeahhhh wat smaakte die coconut punch weer oh zoooo goed..

Sule is een superbegaaft, hij is van alles op de hoogte en is supertranquilo..staat op en rookt zijn 'spliff' en dit de hele dag door.. Interessante verhalen die hij vertelde, zijn manier van leven, waar hij woonde, zijn stijl, kortom hij zal me altijd bij blijven, en zeker met zijn beeldje dat hij me gaf.. Een klein stukje hout dat hij bij zijn ochtendwandeling op het strand had meegebracht, ingekerft en aan de achterkant zijn naam erop..de best souvenir ever¡¡

Tijdens de oversteek hadden we besloten ons ticket te regelen, bestemming Costa Ricaaaaaaaa¡¡¡¡¡ Een vrij duur ticket, maar het was het serieus waard¡¡ Mercikes Elfi en paps voor de zoektocht¡¡

We moesten vertrekken uit Martinique, op dinsdag 20 december..
'I have a friend in Martinique, I will call him'. 'Nee toch' dit kan toch weer niet waar zijn¡¡ Op handen en voeten werden we gedragen, echt in de hemel voelden we ons, dit kon niet waar zijn... We leven met de engelen, engelen die ons volgen, of is het 'Angel' van Gran Canaria die bij ons is..

Sule en David brachten ons naar de jachthaven die we 'zoooo lief' hadden, echt niet¡ Daar de boot genomen en na een bumpy oversteek kwamen we aan in Martinique, weer een ander eiland erbij¡ Naar een rotonde moesten we gaan en dan links..jawatte, Sule's vriend stond ons gewoon al op te wachten aan wal..dit kon echt echt maar dan ook echt niet waar zijn¡¡¡

Met een supergrote luxueuze pickup cruisden we door Martinique, Raymond achter het stuur, mega leuke antilliaanse reggea-musica..'Que mas'

Het huis waar we verbleven was ook weer een topper van een topper, op enkele meters van het strand en alles all-in; eten, drank, muziek en voor sommige ook nog wat weed, haha.. Na 4 dagen alleen maar smoren en drinken kon voor de rest de pret weer niet op¡¡
Helaas, aan alle sprookjes komen een eind, maar aan dat van ons belange nog niet¡¡

Toch de dag nadien moesten we afscheid nemen van Egoi en Rasa..Jep, het was zover..zij keerden terug naar Spanje en wij hadden een rakketakketak-trip voor de boeg. Maurice deed ons naar de luchthaven, weer een vriend van die angels, 'We are in Martinique baby, alors on vive Martinique way' Mja, of het ons vliegtuig daar ook zo over denkt was nog af te wachten.. Opstijgen was 8.25, aankomst luchthaven was 07.40.. Aan de balie kregen we te horen dat ze eigenlijk gesloten waren..'hooo neeeee', al bij al kregen we alles netjes geregeld en ook ons surfboards konden mee mits 114euro bij te betalen,en de size was ok zeiden ze wat ik vreemd vond, maar bij zien van het toestel snapte ik meteen waarom. We moesten lopen zei men aan de incheck, Maurice maar lachen, nee wel, Martinique time. Bart nog op't gemakske een safke gaan roken en dan maar afscheid genomen van onzen andere engel Maurice, die helemaal mee ging tot aan de paspoortcontrole..voor de laatste glimp.

Een klein propellervliegtuigje, Aerospatiala/alenia Atr-72 stond ons op te wachten, mjaaa, en de surfboard kwamen aangereden, werden binnen in de achter galley ergens vastgemaakt en welle weg¡¡¡
Op naar Costa Ricaaaaaaaaaa…
via Puerto Rico en Miami..By night..
Maar dit verhaal is voor het volgende verslag, wat was dat ook weer een avontuur¡¡ dammmmn, still unbelievable but so trueeeeee¡¡¡¡

We are still going with the angels..heaven is where we belong¡¡

Hasta Pronto xx

Ajaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa; een happppppppy nice Christmas for everyone¡¡¡¡

Sofie

En fotos volgen snel, vanaf nu zal ik beter up-to-date kunnen blijven..